Salar de Uyuni!!!
Blijf op de hoogte en volg Veerle
24 September 2012 | Bolivia, Cochabamba
Hola amigos!
Na mijn super gezellige week met mama, wachtte me eind september alweer een andere reis, namelijk naar de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld! Onze multiculturele groep vrienden bestond uit: Sofie (België), Dominik (Zwitserland), Alan (Bolivia), Melly (Duitsland) en ik. We vertrokken donderdagavond met de bus vanuit Cocha naar Oruro (4 uur), waar we meteen al te maken kregen met de kou die ons te wachten stond! Oef, even wat anders dan de zomerse temperaturen van Cochabamba zeg! Vervolgens om 1.30 ’s morgens doorgereisd naar Uyuni, een reis van ongeveer 7 uur. Daar onze gids Jesus :) en de kokkin ontmoet , spullen op de auto gebonden, met zijn allen ons in de 4x4 gepropt en op stap! We maken een rondreis door het gebied en komen de komende dagen dus niet meer terug in Uyuni of een andere stad. Lange reisdag vrijdag, maar wel door erg mooi, ruig landschap vol rotspartijen, nauwelijks dorpjes en veel llama’s! Ook bij het fabelachtige Laguna Roja gestopt: een roodgekleurd meer vol met flamingo’s, heel gaaf!
Na lang rijden zagen we in de verte een paar kleine huizen: ons hostal. Heel basic, met ijskoud water, golfplaten dak, geen douches en stenen bedden, maar wel in het midden van het natuurgebied! We slapen vannacht op ongeveer 4.500 meter hoogte, dus het vriest hier flink ’s nachts! Om ons warm te houden zijn we thee gaan drinken en gaan kaarten en later werd door Jesus ook de wijn opengetrokken! We waren flink moe van al het reizen, dus vroeg onze slaapzakken ingekropen om te slapen.
Zaterdagochtend om vijf uur gingen we weer op stap, bibberend van de kou tegen elkaar aangedrukt in de auto met een deken over ons heen. De Desierto de Dali en gebied met geysers gezien bij zonsopkomst; erg speciaal! Daarna ontbeten bij de heetwaterbronnen en daar ook in geweest. Kostte even wat moeite om alle lagen uit te doen en in je bikini door de kou naar het bad te rennen, maar oh wat zalig zeg dat warme water zeg! Een tijd gebadderd en toen weer door met onze tocht langs heel veel lagunas vol flamingo’s, stenen rotsformaties, een vulkaan, lunch aan de oever van een schitterend meer en aan het einde van de dag aangekomen in het gehucht San Juan. Daar een museumpje bezocht, de jongens hebben in het hostal gitaar gespeeld en gezongen, wederom thee gedronken en gekaart en zelfs een douche! Gezellige avond met zijn allen en wederom een heerlijke maaltijd bereid door onze kokkin!
Zondag was alweer onze laatste dag hier in het gebied en eindelijk naar de echte Salar! Wat een wonderlijke, onwerkelijke en fantastische plek! Zout zover je kunt kijken en een strakblauwe lucht. We stopten bij de Isla Incahuasi, een eiland midden op de Salar vol met enorme cactussen. We zijn naar boven geklommen en hadden zo een heel goed uitzicht over de uitgestrektheid van de zoutvlakte. Raar om te merken dat van nauwelijks inspanning de buitenlanders al flink lagen te hijgen, omdat we op 5.000 meter zitten, terwijl Alan en Jesus bijvoorbeeld nergens last van hadden! Onze gids Jesus viel bijna van zijn stoel toen ik hem vertelde dat de helft van Nederland onder zeeniveau ligt, haha! Later met Jesus naar zoutkristallen gehakt en heel veel grappige perspectief-foto’s gemaakt! Ook de gebikte zoutblokken gezien, ojos de sal meertjes en de plek met vlaggen die achtergelaten zijn door buitenlanders (waaronder één van NL!). Op weg terug naar Uyuni kwamen we ook nog langs een kerkhof van treinen, wat een beetje een speeltuin leek nu. En daarna moesten we helaas het zout achter ons laten en weer terg naar Uyuni keren. Daar hadden we nog een paar uur voor de bus vertrok, dus de markt bezocht, biertjes gedronken in de zon en uit eten geweest. Toen we wederom midden in de nacht in Oruro aankwamen, bleken er nauwelijks meer bussen naar Cochabamba te gaan en iemand zei zelfs dat er een staking van transport/blokkade aankwam, dus we maakten ons een beetje bezorgd, maar gelukkig konden we er uiteindelijk een aanhouden die nog vijf plekjes over had! Weer terg naar de vertrouwde warmte van Cochabamba, dat nu toch echt als thuis begint te voelen.
Maar wat een onvergetelijke reis zeg! Een unieke plek en een hele gezellige groep! Zeker een van de hoogtepunten tot nu toe in Bolivia!:D
Na mijn super gezellige week met mama, wachtte me eind september alweer een andere reis, namelijk naar de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld! Onze multiculturele groep vrienden bestond uit: Sofie (België), Dominik (Zwitserland), Alan (Bolivia), Melly (Duitsland) en ik. We vertrokken donderdagavond met de bus vanuit Cocha naar Oruro (4 uur), waar we meteen al te maken kregen met de kou die ons te wachten stond! Oef, even wat anders dan de zomerse temperaturen van Cochabamba zeg! Vervolgens om 1.30 ’s morgens doorgereisd naar Uyuni, een reis van ongeveer 7 uur. Daar onze gids Jesus :) en de kokkin ontmoet , spullen op de auto gebonden, met zijn allen ons in de 4x4 gepropt en op stap! We maken een rondreis door het gebied en komen de komende dagen dus niet meer terug in Uyuni of een andere stad. Lange reisdag vrijdag, maar wel door erg mooi, ruig landschap vol rotspartijen, nauwelijks dorpjes en veel llama’s! Ook bij het fabelachtige Laguna Roja gestopt: een roodgekleurd meer vol met flamingo’s, heel gaaf!
Na lang rijden zagen we in de verte een paar kleine huizen: ons hostal. Heel basic, met ijskoud water, golfplaten dak, geen douches en stenen bedden, maar wel in het midden van het natuurgebied! We slapen vannacht op ongeveer 4.500 meter hoogte, dus het vriest hier flink ’s nachts! Om ons warm te houden zijn we thee gaan drinken en gaan kaarten en later werd door Jesus ook de wijn opengetrokken! We waren flink moe van al het reizen, dus vroeg onze slaapzakken ingekropen om te slapen.
Zaterdagochtend om vijf uur gingen we weer op stap, bibberend van de kou tegen elkaar aangedrukt in de auto met een deken over ons heen. De Desierto de Dali en gebied met geysers gezien bij zonsopkomst; erg speciaal! Daarna ontbeten bij de heetwaterbronnen en daar ook in geweest. Kostte even wat moeite om alle lagen uit te doen en in je bikini door de kou naar het bad te rennen, maar oh wat zalig zeg dat warme water zeg! Een tijd gebadderd en toen weer door met onze tocht langs heel veel lagunas vol flamingo’s, stenen rotsformaties, een vulkaan, lunch aan de oever van een schitterend meer en aan het einde van de dag aangekomen in het gehucht San Juan. Daar een museumpje bezocht, de jongens hebben in het hostal gitaar gespeeld en gezongen, wederom thee gedronken en gekaart en zelfs een douche! Gezellige avond met zijn allen en wederom een heerlijke maaltijd bereid door onze kokkin!
Zondag was alweer onze laatste dag hier in het gebied en eindelijk naar de echte Salar! Wat een wonderlijke, onwerkelijke en fantastische plek! Zout zover je kunt kijken en een strakblauwe lucht. We stopten bij de Isla Incahuasi, een eiland midden op de Salar vol met enorme cactussen. We zijn naar boven geklommen en hadden zo een heel goed uitzicht over de uitgestrektheid van de zoutvlakte. Raar om te merken dat van nauwelijks inspanning de buitenlanders al flink lagen te hijgen, omdat we op 5.000 meter zitten, terwijl Alan en Jesus bijvoorbeeld nergens last van hadden! Onze gids Jesus viel bijna van zijn stoel toen ik hem vertelde dat de helft van Nederland onder zeeniveau ligt, haha! Later met Jesus naar zoutkristallen gehakt en heel veel grappige perspectief-foto’s gemaakt! Ook de gebikte zoutblokken gezien, ojos de sal meertjes en de plek met vlaggen die achtergelaten zijn door buitenlanders (waaronder één van NL!). Op weg terug naar Uyuni kwamen we ook nog langs een kerkhof van treinen, wat een beetje een speeltuin leek nu. En daarna moesten we helaas het zout achter ons laten en weer terg naar Uyuni keren. Daar hadden we nog een paar uur voor de bus vertrok, dus de markt bezocht, biertjes gedronken in de zon en uit eten geweest. Toen we wederom midden in de nacht in Oruro aankwamen, bleken er nauwelijks meer bussen naar Cochabamba te gaan en iemand zei zelfs dat er een staking van transport/blokkade aankwam, dus we maakten ons een beetje bezorgd, maar gelukkig konden we er uiteindelijk een aanhouden die nog vijf plekjes over had! Weer terg naar de vertrouwde warmte van Cochabamba, dat nu toch echt als thuis begint te voelen.
Maar wat een onvergetelijke reis zeg! Een unieke plek en een hele gezellige groep! Zeker een van de hoogtepunten tot nu toe in Bolivia!:D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
