Mama, verjaardag, Torotoro en Morales

Hee lieve familie, vrienden, huisgenootjes en andere lezers van mijn reisblog!

Na afloop van mijn vorige reisverslag op vrijdag 7 september wachtte mij iets heel erg leuks en speciaals, namelijk…. bezoek van mijn moeder!!! Ik kon bijna niet wachten om na deze tijd eindelijk mijn moeder weer te zien. Samen met Cindy naar het vliegveld om haar op te halen en zoooo fijn en ook raar om weer bij elkaar te zijn! Ik had een week vrijgenomen van mijn werk om met mijn moeder zoveel mogelijk tijd door te kunnen brengen en te kunnen reizen. We hebben onwijs veel gedaan. Ten eerste natuurlijk heel erg veel bijgepraat over alles wat er de afgelopen maand gebeurd is en daarnaast de stad verkend. Ons huis natuurlijk gezien, favoriete eetplekjes en regionale specialiteiten, alle bekende plaza’s en kerken en ook een bezoek aan dé Cristo hoort er natuurlijk bij! Verder naar de markt geweest en het super mooie klooster Santa Teresa bezocht (een “echt” klooster met enkele nonnen die al tientallen jaren niet buiten zijn geweest). Het is echt leuk dat mijn moeder nu zo’n goed beeld heeft van Cochabamba en hoe het hier met me gaat! :D Ze was verbaasd dat ik me inmiddels zo goed red in deze stad én dat ik aardig Spaans kan praten, haha!

Het allerleukste was dat mijn moeder ook hier was met mijn verjaardag op 10 september! Ik zag er een beetje tegenop om mijn 21ste verjaardag hier in Bolivia te vieren, zonder mijn familie en vrienden, maar het werd uiteindelijk een super gezellige dag! Het begon een paar dagen eerder al met een feest tot in de vroege ochtend met iedereen hier, maar de dag zelf was toch het meest speciaal! Deze begon met ontbijt, gezang en zelfs kaarsjes en cadeautjes met mijn moeder in de ochtend! Ik was heel verbaasd dat er zoveel pakjes en kaarten uit Nederland mee waren gekomen: nogmaals heel erg bedankt aan iedereen hiervoor!! Ook nog met Marnix, papa en oma gebeld om hun stem even te horen op mijn verjaardag! Na een rondje door de stad, hadden we een lunch met een paar van mijn beste vrienden hier in Cocha (die op dat moment geen colleges o.i.d. hadden): Cindy natuurlijk, Sofie (uit België) en Alan (Bolivia). Gezellig in het zonnetjes geluncht en goede gelegenheid voor mijn moeder om de mensen waar ik het zo vaak over heb eens in het echt te zien! Hierna zijn we nog langs mijn werkplek in de Casa de Oracion geweest, waar mijn moeder met zegeningen en goede woorden werd overspoeld. ’s Avonds waren we uitgenodigd door de anderen van Yo voy a Ti voor een stukje taart! Hierbij is er zelfs nog uitgebreid en speciaal voor mij gebeden, wat toch wel een erg speciaal moment was. Ik voelde me echt heel jarig en heb het ontzettend naar mijn zin gehad!!!

De volgende ochtend vertrokken we vroeg op onze reis van drie volle dagen naar Torotoro, een afgelegen dorpje in het midden van een heel mooi natuurgebied. De rit over hobbelige, bochtige en steile paden kostte ons vijf uur met zes stops (voornamelijk om de motor af te laten koelen) maar was wel indrukwekkend mooi en met alles onder het stof kwamen we in Torotoro aan. Hier ontmoetten we onze gids, Emilio, waar we de komende dagen mee op stap zullen gaan. We hebben heel veel gezien! Er zijn hier echte dinosaurussporen te zien, wat redelijk bizar is, en daarnaast een hoop zee(!)fossielen. Ook een flinke wandeling gemaakt op 4.000 meter in de felle zon waarbij we al klauterend over rotsen de omgeving verkend hebben en onderweg rotsformaties, condors, prachtige uitzichten en de complete stilte hebben ervaren. Verder een wandeling naar de watervallen van El Vergel gemaakt, waar we onderweg wederom condors en papegaaien tegenkwamen en samen met Emilio heb ik een spectaculaire tocht door een grot gemaakt. Op een gegeven moment werd het zo krap dat ik alleen al tijgerend, op mijn zij me door de opening heen kon wurmen! Aangezien Emilio zeker een kop kleiner is dan ik, ging dit hem een stuk makkelijk af! Overal waar we kwamen waren we de enigen: door de slechte bereikbaarheid komen zelfs hier weinig toeristen.

We hadden geluk dat bij we ook de viering van de verjaardag van het district Cochabamba mee mochten maken hier! Het begon al vroeg met een viering op de Plaza 14 de Septiembre met muziek, optochten en een spectaculaire aftocht van de president en zijn gevolg vanuit één van de gebouwen. Er stonden zeker tien dikke, geblindeerde auto’s te wachten met allerlei bewakers eromheen. Toen alle mensen naar buiten kwamen, konden we een glimps van de president opvangen, waarna alle auto’s als in een soort James Bond film ervandoor scheurden, terwijl de bewakers ernaast renden of er nog bij in sprongen. Heel bizar! Vervolgens de hele dag optochten van allerlei groepen door de stad. We stonden tegenover het ere-podium met alle hoge piefen waar we dus op enkele meters van president Morales en zijn vice-president stonden. Grappig om de persoon waar ik zoveel over gehoord en gelezen heb eindelijk eens in het echt te zien.

Na een onwijs gezellig tien dagen, moest mama op 17 september helaas weer terug naar Nederland. Om een uur of 4 ’s ochtends zijn we samen naar het vliegveld gegaan en moest ik (opnieuw) afscheid van haar nemen en alleen achterblijven in Cocha. Echt niet leuk!! Juist door weer een tijd met haar te zijn hier, besefte ik me opeens hoe ik erg ik iedereen in NL mis… Natuurlijk heb ik het hier heel erg naar mijn zin, maar dat was wel even moeilijk.. In elk geval hebben we wel een hele leuke tijd gehad hier samen en ik ben echt gelukkig dat ze me opgezocht heeft :)